Coaching a mentoring – kluczowe różnice

O ile mentor jest osobą doświadczoną i posiadającą wiedzę, o tyle coach pomaga swojemu podopiecznemu w samodzielnym rozwiązywaniu problemów. Mentor jest bardziej dyrektywny i często wskazuje uczniowi drogę. Coach uczy klienta samodzielnego rozwiązywania problemów. Obie formy pomocy mają duże zastosowanie w sektorze biznesowym.

Coaching koncentruje się na pomaganiu ludziom w krótkoterminowym podnoszeniu ich kompetencji i umiejętności. Mentoring koncentruje się na długofalowym rozwoju klienta, udzielając mu rad i wskazówek oraz pomocnych sugestii. Mentoring to coś więcej niż tylko doradztwo, to specyficzna forma wsparcia, która polega na pracy z drugą osobą, aby pomóc jej w osiągnięciu celów i postępów w ich realizacji.

Podczas gdy coaching ma charakter tymczasowy, mentoring zapewnia wsparcie przez dłuższy okres czasu. Coaching koncentruje się na pomaganiu osobom w doskonaleniu kompetencji i umiejętności, które mogą natychmiast zastosować w pracy lub życiu osobistym. Coaching może trwać od kilku miesięcy do roku, a nawet dłużej, jeśli uczestnik wprowadza znaczące zmiany w zachowaniu lub uczy się nowych umiejętności.

Czym jest coaching?

Coaching jest formą pomocy, która nastawiona jest na indywidualny rozwój. Coach nie jest odpowiedzialny za wdrożenie rozwiązania i nie bierze odpowiedzialności za konsekwencje jego wdrożenia. Coach pomaga klientowi w znalezieniu rozwiązania, które on sam wdroży.

Różnica między coachingiem a mentoringiem polega na ich ukierunkowaniu: mentoring jest bardziej skoncentrowany na procesie (relacja między mentorem a podopiecznym), a coaching na rezultacie (jakość pracy podopiecznego). Mentorzy są zainteresowani tym, czy ich podopieczny rośnie, rozwija się, idzie do przodu.

Razem podążają pewną ścieżką, uczą się od siebie nawzajem i pomagają sobie. Coacha interesują wyniki, jakie rezultaty w życiu zawodowym osiągnął jego podopieczny.

Mentorzy pomagają ludziom w rozwoju zawodowym i osobistym poprzez dzielenie się doświadczeniem; coachowie pomagają ludziom skupić uwagę na konkretnych celach, analizować problemy i opracowywać plany ich rozwiązania.

Czym jest mentoring?

Mentoring to relacja między mistrzem a uczniem. Obaj pełnią różne role, ale wzajemnie się uzupełniają. Podczas gdy uczeń stara się poznać świat pracy i nauczyć się, jak w nim postępować, mentor pomaga mu i chroni go. W tym sensie są oni kolegami, jak również bliskimi przyjaciółmi w nieformalnym związku.

Mentorzy nie tylko pomagają studentom uniknąć błędów i pomyłek, ale wręcz przeciwnie – zachęcają ich do podejmowania ryzyka, aby osiągnąć więcej. Pokazują na przykład, że warto zaryzykować coś, co na pierwszy rzut oka nas onieśmiela. Mentorzy wierzą w swoich podopiecznych i chcą, żeby im się udało.

Ten typ relacji rozwija się na bazie wzajemnego zaufania. Mentor i protegowany nie oceniają się nawzajem za błędy, ale starają się je wspólnie naprawić lub pomóc dostrzec nową perspektywę. Nie próbują się nawzajem zastępować, lecz tworzą środowisko, w którym kwitnie zaufanie.

Podstawowe różnice pomiędzy coachingiem a mentoringiem

Główna różnica między mentoringiem a coachingiem polega na tym, że coaching skupia się na rozwoju osobistym i zawodowym, podczas gdy mentoring jest bardziej ukierunkowany na rozwój osobisty. Coaching sprawdza się najlepiej, gdy ma się już określony cel w głowie. To klient wybiera cele pracy i szuka sposobów na rozwiązanie własnych problemów. Coach zapewnia pomoc i wsparcie w trakcie rozwoju. Mentor natomiast sugeruje i przydziela konkretne zadania (lub projekty) swojemu klientowi. Są dużo bardziej dyrektywni i mają duże doświadczenie w branży podobnej do dziedziny, którą interesuje się klient.

W rzeczywistości, większość osób potrzebujących usług coachingowych i mentorskich to profesjonaliści w średnim wieku. Kiedy przyjrzymy się ich pochodzeniu, okaże się, że osiągnęli oni świetne wyniki w swojej karierze i teraz szukają nowych wyzwań. Chcą się dalej rozwijać, ale brakuje im niezbędnego do tego doświadczenia lub wiedzy.